Predeker 12
01Denk aan dien schepper in dien jonge joaren, veurdat de minne tieden kommen, tieden woarstoe van zeggen zelst: Doar heb ik gain oardeghaid meer aan.
02Veurdat zun verduusterd wordt,
t licht van moan en steerns nait laanger stroalt
en wolken hangen blieven noa n regenbui.
03Veurdat bewoakers van t hoes as rusken stoan te trillen,
staarke kerels der mit kromme rug bielopen,
veurdat moalsters oetschaaiden mit heur waark
- der is ook ja hoast gainent meer over,
veurdat vraauwlu dij tou t glaas oetkieken,
mor naauw meer wat zain kinnen.
04Veurdat baaide deuren aan stroatkaant op grondel goan,
t geluud van meulen stoadegaan minder wordt,
veurdat t zingen van vogels aal hoger klinkt,
en meziek aal dovver.
05Veurdat elke högte die n baarg touliekt,
doe die nait meer bie t pad vertraauwst,
as bie winterdag mandelboom bluit,
sprinkhoan nait meer van stee komt,
en kapperkes borsten binnen.
Want n mensk is onderwegens noar zien aiweg hoes,
achterblievers lopen in raauw bie stroat.
06Veurdat men zulvern ket aan zied legt
en golden schuddel stokkend brekt,
veurdat men wotterkroek aan groezels gooit
en t scheprad bie wèlput onkloar moakt.
07Veurdat t stof weeromgaait noar eer,
woar dat t heerkommen is,
veurdat levensoam weeromgaait noar God,
dij t levent geven het.
|